شهر؛ سکونتگاهی، نسبتاً بزرگ و دائمی است. سازمان ملل متحد، در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، شهر را چنین، تعریف می‌کند:

شهر، مکانی با تراکم بالای جمعیت و مرکزیت سیاسی، اداری و تاریخی است که در آن، فعالیت اصلی مردم، غیر کشاورزی است و دارای مختصات شهری بوده که از طریق دولتی محلی، اداره می‌شود.

شاخص‌های تفکیک شهر از روستا، عبارت است از:

1. وسعت
2. وضعیت و نوع فعالیت اقتصادی
3. درجه اشتغال و قشربندی اجتماعی
4. درجه پیچیدگی روابط و مناسبات
5. چگونگی بهره‌گیری از نهادهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی
6. میزان و ترکیب جمعیت.

شهرنشینی کلاً در معنی زندگی یک جمعیت در شهرها به‌کار می‌رود ولی معمولاً به افزایش شمار ساکنان شهرها نسبت به ساکنان روستایی یک کشور یا منطقه اشاره دارد.

شهرنشینی و افزایش آن، بر اقتصاد و محیط زیست یک منطقه تأثیر زیادی دارد. همچنین روحیات و شیوه زندگی مردم شهرنشین با گسترش شهرنشینی دستخوش دگرگونی‌های نسبتاً زیادی می‌شود.

شهرنشینی بی‌رویه و گسترش پرشتاب پدیده شهرنشینی در بسیاری کشورها باعث به‌وجود آمدن پدیده‌هایی همچون حاشیه‌نشینی، زاغه‌نشینی، تکدی‌گری، تشکیل شهرهای خوابگاهی، افزایش بیکاری و بزهکاری و مشکلات و ناسازگاری‌های فرهنگی می‌شود.

فهرست مطالب:

ويژگي هاي ژئومورفيك و توپوگرافيك

تاثیر واحدهاي ژئومورفيك و عناصر توپوگرافيك بر شهر

واحدهاي ناهمواري و انواع شهر

عمده ترين عناصر موقع طبيعي

شهرهاي كوهستاني

سه نوع استفاده رايج و معمولي از سرزمين هاي مرتفع

شهرهاي پايكوهي

شهرهاي جلگه و دشت

شهرهاي دره اي

شهرهاي مستقر در فرورفتگي ها

مكان يابي نوشهرها

نقش شيب در برنامه ريزي شهري

گراديان

آستانه هاي شيب و برنامه ريزي

شيب مورد نياز براي طراحي هاي شهري

نقش ديناميكها و فرايندهاي ژئومورفيك در برنامه ريزي شهري

نقش پايداري و عدم پايداري در برنامه ريزي ها

محیط های طبیعی از نظر پایداری

فرايندهاي دروني و برنامه ريزي شهري

آثار و پيامدهاي حركات زمين در شهرها

زمين لرزه و شهرها

آتش فشان و آثار فرعي آن

فرآيندهاي بيروني و برنامه ريزي شهري

ديناميكهاي دامنه اي و برنامه ريزي شهري

نيم رخ يك دامنه

و...